….uit het dagboek van Ron
Van Heidelberg naar ehhhh… huis!
07.30 h Het ontbijt in het hotel is bijzonder: we zijn de enige en geen bediening. Het leuke van een Bed en Breakfast starten is dat we met andere ogen naar de ontbijtjes kijken. Hoe is de bediening, de sfeer en uiteraard wat schaft de pot! het gesprek aan tafel deze ochtend is de wifi. Omdat we weer eens de zolder toegewezen hebben gekregen blijkt ook hier de wifi die uithoek niet te kunnen halen. “Jonge, jonge zeg”, mopper ik tegen Peet, “dat gaan we anders doen hoor in onze herberg!” Vorig jaar, saampjes er op uit voor een werkweek in Matrei. Peet heeft vooraf een boerderij hogerop de berg geboekt, met uitzicht op dit huis. Uiteraard mogen we bij aankomst direct door hobbelen naar de zolder. Vooraf bekeken of er wifi is. Ja hoor, goeie wifi, geen probleem. Want ja, de werkweek bestond uit veel internet verkeer met banken, makelaars en weet ik wat al niet meer. Goede wifi is belangrijk! We klikten de laptop open: Mmmh, een mager signaaltje. Voor eventjes dan!
Signaal met de noorderzon vertrokken! Komt ook niet terug. Eigenaresse maar eens vragen hoe dat zit. Ze wijst naar een extender halverwege de trap. “Die moet je er uittrekken en na een minuut weer in duwen!”
Om de tien minuten zijn we de trap af gestekkerd om dat pokke ding voor een minuut rust te gunnen. Niet te doen! Ongelofelijk hoe slecht de wifi gesteldheid is in gastenverblijven.
Het eten smaakt prima. Sober, maar oké.
‘Smokkelwaar met staart’ in de tuut, kattenbak trolley erbij, vrouw en kinderen niet vergeten, kunnen we? Benjamin begint met Brammetje op schoot, ik neem het beestje na de volgende stop over. Gezien de oververhitte status van Benjamin door Brammetje gisteren, lijkt me dat wel handig. De stemming is opperbest, Buurman en Buurman vermaken de snaken, Peet rijdt en ik de navigatie.
11.00 h Parkplatz Engelbert A81: Bram heeft last van winderigheid. Nou ja, wij hebben er last van. Zaak om het beestje snel de auto uit te krijgen. Het blijft een lachwekkend gezicht: een kat aan een touwtje en twee knapen aan de andere kant van het touw proberen de kat aan het poepen te krijgen. Klein probleempje, het beestje wil niet poepen. Hij zal moeten want we leggen het af in de auto.
13.00 h Parkplatz Streitheimer Forst Süd A8, Duitsland. De kat verplicht poepen. Bijna bij München.
15.15 h De Oostenrijkse grens, ons nieuwe thuis land. Yeahhhhh!
Bij Pass Thurn, met zicht op Mittersill stappen we uit. Wat een uitzicht. De blauwe lucht, het zonnetje en hier en daar wat sneeuw. Zo stelde ik me het voor om aan te komen in ons nieuwe homeland. Het is de Felbertauernstrasse volgen. Door Matrei, bruggetje over, linksaf en… eindelijk, we zijn
THUIS!
Op tafel in de Stube ligt een heerlijke zelfgemaakte tulband van Anna en Rudi met een handgeschreven briefje erbij. Ik kijk om me heen, dit is ons huis, het moet gevierd worden. Wat is er beter dan een oer degelijke Oostenrijkse schnitzel? Op naar de Alte Mühle…