De zomer is nog niet voorbij, maar de schoolvakantie wel. Wat een prachtige tijd hebben we weer achter de rug met gasten. Wat hebben de families genoten van als het moois wat Osttirol te bieden heeft en van elkaar.
Zo boeiend hoe dat gaat elke keer weer. Gasten maken kennis, ‘snuffelen’ een beetje aan elkaar, raken steeds vaker met elkaar aan de praat, wisselen ervaringen en tips uit over waar ze geweest zijn, doen spelletjes, zingen gezamenlijk, zitten rond het kampvuur of in de ontmoetingsruimte en regelmatig gebeurt het dat (delen van) families er met elkaar er op uit trekken en onze jongens profiteren daar ook van mee.

Wij genieten van dit alles en leren ook veel.
Er worden nieuwe mooie plekken ontdekt die wij weer door kunnen geven.
We leren van de levensverhalen en hoe gasten met blijdschap en moeite omgaan. Over doorzettingsvermogen, leven bij de dag, genieten van de kleine dingen, dankbaarheid en leven in afhankelijkheid van God.
We zien talenten als schilderen, handwerken, houtbewerking, fotograferen, musiceren en hoe gasten met passie met hun hobby of werk bezig zijn. Prachtig om te zien.

We leren van de kennis van de natuur van gasten en hebben ontdekt hoeveel verschillende dieren er in onze buurt leven, die prachtige foto’s opleveren (met dank aan de fantastische fotograaf Rutger Plaisier). We zijn nog meer onder de indruk geraakt van Gods schepping.

We krijgen tips over verzorging van planten en bomen in de tuin en in de plantenbakken.
En zo is er een prachtige wisselwerking tussen de gasten en ons.  

Iemand aan wie ik het vertelde, zei:”Het is eigenlijk ‘tijdelijk’ leven in een community”. Mooie vergelijking, maar dan wel met alle vrijheid om deel te nemen aan de groepsdynamiek of meer op jezelf te zijn. Het is allemaal goed!