Voor de emigratie hebben we het ons verschillende keren afgevraagd: “Zullen we er ons thuis kunnen voelen? Gaan we geen heimwee krijgen? Hoe zal het met de kinderen gaan?” Het is zo moeilijk in te schatten vooraf.
Begin maart van dit jaar schreven we een blog over het thema ‘Thuis’. We stonden toen net voor de verhuizing; met 1 been in Nederland en 1 been in Oostenrijk. Inmiddels zijn we meer dan 8 maanden verder en weten we: ons THUIS is in Matrei! We zijn heel blij dat we dat volmondig kunnen zeggen.

Ons huis
We voelen ons thuis in ons huis! Een plek om je terug te trekken met een heerlijk uitzicht, een plek om jezelf te kunnen zijn. Zo voelen we het alle vier. We hebben veel aandacht besteed aan de gastenruimten en ons eigen woongedeelte ‘verwaarloosd’ maar dat wordt ook steeds beter. De afgelopen week hebben we ervaren hoe het was om niet naar huis te kunnen. Wat was het toen heerlijk om weer thuis te komen!
Buurtschap
We voelen ons thuis in onze buurtschap Prossegg. Eind september hielden we open huis voor de buren en we waren verrast door de opkomst, de hartelijkheid en de cadeaus. We leerden onze buren kennen (wie woont waar, met wie en wat zijn de familieverbanden) en we wisselden telefoonnummers uit en dat blijkt ook een mooi middel om contact te houden.
Onze lieve achterbuurvrouw Liesl (67) zegt tegen iedereen dat wij het beste zijn wat haar in haar leven overkomen is. En wij zeggen: “We hadden geen betere en lievere buurvrouw kunnen krijgen!” Ze ‘waakt’ een beetje over ons. Ik hou haar op de hoogte als ik naar Nederland of naar de cursus in Innsbruck of Schwaz ben. De laatste cursusweek in Innsbruck begon het al te sneeuwen. Liesl belde of ik toch wel voorzichtig zou doen en of ik me even wilde melden als ik thuis was. Ze maakte zich zorgen. Toen ik thuis was, gaf ze me een knuffel en zei ze de hele middag gebeden te hebben of ik veilig thuis mocht komen. De lieverd!
Liesl is ook een beetje onze informant van de buurt. Na ons ‘Open Huis’ vertelde ze dat dat hier helemaal niet gebruikelijk is. Iedereen is hier heel gesloten en op de eigen familie gericht is, maar ze vonden het geweldig uitgenodigd en bij ons ‘op visite’ te zijn.
Inmiddels zijn we al bij buurvrouw Karin op de koffie geweest. Koffievisite is hier met z’n allen aan een gedekte tafel zitten met koffie en allerlei zoete broodjes en na verloop van tijd komt de wijn op tafel.
Open Huis heeft ook speelmaatjes voor de jongens ‘opgeleverd’ hier in de buurt. Dat misten ze van Nederland.
Buren letten op elkaar hier en wij ervaren dat tot nu toe als prettig. Als er ergens in een gastenkamer een licht is blijven branden, belt een buurvrouw zoals laatst buurvrouw Gundi. Pas waren we de vuilnis in de auto aan het zetten om weg te brengen. Boerin buurvrouw Chrissy was buiten aan het werk en belde ons dat de Recyclinghof gesloten was zodat we niet voor niets hoefden te rijden.
Met buurvrouw Stephanie hebben we regelmatig app-contact over de bijzondere vogels in de wei, de kalfjes en wanneer er nieuw dierenleven verwacht wordt, over de vos die hier rondloopt en schoenen ‘steelt’. Toen we niet naar huis konden, hielt Stephanie ons op de hoogte van de stroomsituatie en of de weg nog gesloten was. Ook bood ze aan onze kat eten te geven. Haar man, boer Martin, maakt met zijn trekker onze straat sneeuwvrij. Buurvrouwen Chrissy, Stephanie en Liesl vroegen hoe het met ons ging via de telefoon terwijl ze zuinig moesten zijn met de accu vanwege de stroomuitval. Ja, we hebben het heel erg getroffen met onze buren!
Gemeente
We voelen ons thuis in onze kerkelijke gemeente! Ook dat hebben we vorige week weer extra ervaren toen we van alle kanten hulp aangeboden kregen en een geweldig kosthuis vonden bij Poldi en Joseph. We mochten blijven zo lang het nodig was. De gemeente als Gods huisgezin waar je ‘thuis’ voelt en jezelf kunt zijn. Waar liefde is! Het is heel fijn om daar een thuis te vinden.
Heimwee
Jesse en Benjamin merkten onlangs op na een uitzending van Wij Emigreren: “Wij hebben helemaal geen heimwee!” Nee, inderdaad, we hebben tot nu toe geen heimwee en dat is iets om heel dankbaar voor te zijn.
Het is fijn om regelmatig in Nederland te zijn om ‘thuis’ te komen bij lieve ouders, familie en vrienden maar ons Thuis is in Oostenrijk. We voelen ons gezegende emigranten!